verre gedachten
bereiken mij soms
in gedichten
als het stil is
en mijn vingers
trillend
op de toetsen rusten
en
als mijn klanken samen
op een hoogtepunt zijn
valt er een traan
op de woorden die ik schreef
en worden zij onleesbaar
eeuwig
bereiken mij soms
in gedichten
als het stil is
en mijn vingers
trillend
op de toetsen rusten
en
als mijn klanken samen
op een hoogtepunt zijn
valt er een traan
op de woorden die ik schreef
en worden zij onleesbaar
eeuwig
misschien onleesbaar maar eeuwig voelbaar omwille van de missende, droeve maar hartverwarmende klanken...
BeantwoordenVerwijderenHeel erg mooi Herman!
dank je. k. dit is er eentje voor mijn vader die gisteren is begraven.
BeantwoordenVerwijderenOntroerend gedicht.
BeantwoordenVerwijderenja, ben er zelfs - blij - mee, Hilly.
BeantwoordenVerwijderen