uitgelezen gedichten voor vrij onderzoek

akkoord, hij gaat verder dan de vorigen, MAAR

weet hij dat wij werkelijk weemoedig wandelen en toewensen willen
mekaar vrede,
liefde en geluk?

ergens in het begin van onze tijdsmisrekening
schrijft hij in een kalm moment van rusteloosheid
langs zijn ooghoeken weg wat boeken
en berichten zonder veel overleg:

"zal de wereld dan uiteindelijk tenondergaan
aan een hele reeks van blijde gebeurtenissen"
"zie opnieuw glijden wij de ijstijd tegemoet
we moeten stilaan onze bloemen binnenzetten".

zijn wensen liggen als glinsterend zand
in de kloven van een golfbreker
te wachten om door kapers en springvloed
te worden weggewist:

"maar ook hun schijnmachtige zee
zal eens verzanden als het zwin
en bezocht worden door fossielen- en schelpenjagers"

wellicht verbrandde hij zich aan de doolhof van zijn overbevolking
en sneed hij zijn polsen over met het lemmet
van een veel te scherpe horizon:

"geen was de horizon
één was mijn wonde"

en diep zong hij:

"slechts op mijn doodsbed zal ik
de bladen van jullie bijbels opensnijden"

"spaar mij jullie lofgezangen
tot ook ik ben doodgegaan"

"op alle praalgraven staan
jullie aksenten gebrand"

"lach maar naar mij
want ik lach maar naar jullie"

dan plant hij een twijg
en gaat rustiger wachten op een boom

in die kalme momenten van relatieve rust
schrijft hij voorlopig verhalend.