moederken

dit is niet groots, geen heldendicht
dat zich plechtig tot u richt,
geen toespraak of een odezang.
enkel 't zachte van uw wang

doet de woorden hier ontstaan,
geborgen, veilig warm, uw levensbaan.
wij voelen immer nog die wang
als relikwie en talisman, ons leven lang.

nu eindigt, moeder, plots uw plicht,
er blijft alleen uw blik naar 't licht
om een plaatsje op de eerste rang,

maar moeders met zo'n zachte wang
zitten telkens weer vooraan
terwijl z'ons lachend gadeslaan.