mijn twijfelingen

Terwijl mijn twijfelingen
me meer en meer doen denken
aan de uitademingen
in een turks bad
schudt buiten de nacht
weer zijn eerste
maar laatste morgen zwetend
uit zijn zwartgedrapeerde mouw

en even moeizaam
hecht ik met staaldraad
belang
aan een volzin zonder zuchten

een overspannen pijn
legt me woorden in de mond
die ik nooit geschreven heb
raaskal als een waterval
tussen de ongebluste stilten
van steile krijtrotsen
waarin zoals ik watervogels
al even naamloos nestelen