litografie van afscheid

Herinnert gij u
die vier ogen
handen
in
nietszeggende
standen
van spreken
en breken
en zwijgende spijt
altijd
geef ik meer
dan ik krijg
ik dank
ik denk
en ween
ik splijt mij weer
in de eenzaamheid
van treurwilgen
in niemandsland
gaat gij uw eigen gang
ik verloochen
bedrogen
wezens
mensen
anekdoten
toch waart gij lief
want gij liet u nog
eenmaal zeer
langzaam
kussen
toen