herfstprins

Stekeblind zoek ik mijn weg
door de koude geluiden
van een nieuwe morgen.

roerloos houden vogels
de kop diep
in mijn krop geborgen.

de herfst duurt straks te lang,
mijn benenspel kan nog niet bekoren.
de dag lijkt kort, de nachten bang.

o zwarte prins, met je hart
als een bittere olijf.
ik voel je trots en schrijf
gespannen, wijdbeens.
het beetje ziel dat ik was,
aanslag, dauw in een drinkglas.

Reacties

  1. Voorzichtig wat schrijven in de ochtenddauw.
    Misschien gaan de vogels wel zingen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heel misschien, Hilly, maar d'r ben ik niet aan toe nu, vakantiefoto's, weet je...😁

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heel misschien, Hilly, maar d'r ben ik niet aan toe nu, vakantiefoto's, weet je...😁

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten