fuik

Meer dan gisteren nog
beweegt mijn glimlach zich
als de stilte der hagedissen
mijn lethargische woorden
de sluiervissen
noemt gij leniger
dan kourtisanen

woord voor woord
telkens ik u streel
breng ik u in de waan
dat mijn groene ogen
trouw en zacht zijn
als smaragden smarten
en gij en vogels
mijn liefste vrienden

mijn leeuwendroefheid
is geen feniks maar een sfinks
steeds meer onttrek ik u
aan het zicht van uw ogen
veiligheid en vrienden
gij merkt niet dat ik vaag word
vredig en gevaarlijk

ge geeft u onder narkose