afspraak aan de bron

Ik adem en ga tekeer
als het brandend braambos
waaraan muilezels knagen
en onvruchtbaar zijn

een regenhand verdampt
vooraleer ze mijn koortsdroom
heeft geblust
met vochtbare en talloze
kussen

jij raakt mij dan ergens
van heel ver aan
en plots loop ik
tussen mijlenhoge varens
met zeer teergroene stelen

het zijn paardenstaarten
zonder naalden,
het is het meest open woud
waarin ik ben

de warmte speelt
met de dauw van de morgen,
mijn ogen lachen
en zwijgen geen enkel woord,
krijgt even weer
elke verdroomde waan zin

II

ik raak de eerste kinderhanden
van de moesson aan en hier
spreken de jongste bomen graag
met de oudsten van het gras

de slijmsporen van slakken volgend
verdwaal en draai ik
in lange nachtcarrousels
en bij dageraad chopin

na een zevenjarige wandeling
geheel niet onverwacht
ontmoet ik je dan plotseling
wanneer je vanachter een reuzenbloem
lachend naar mij komt
en van mij heb je geleerd
jouw naaktheid niet te verbergen

ik ben weer blij en jij erbij
dat je de vrouw bent van wie men zegt
dat zij niet ernstig kan zijn

jouw trekken zijn niet romeins
maar je bewegingen
de ritus van een zuiders danser

III

je vertelt me heel die tijd
weg te zijn geweest
verplicht verblijvend
in een andere roman

waar ouderlingen wonen
kinderen niets dan huilen
tempels raad geven
aan beklagenswaardigen
en ik geloof je helemaal

want het is de waarheid
die je zegt

ik ken de schrijvers van die romans
maar al te goed
ook ik kwam eens van daar

waar het gevoel van de drie
duizendjarig ingesneeuwde mammoets
aan wiens hersens alle dagen
horden wolfshonden vreten
de seizoenen vult

en toen ik de boodschap bracht
dat elke geest eens vloeide
door een navelstreng
werd ik verbannen naar de stilte
van een voorwerelds asiel,
mijn beeldspraak
was een spraakgebrek geworden

maar kom, laat ik mij nu ontkleden
en in de glooien van ons samenzijn
met jou de middagzon verstrooien

van nu af aan zijn wij
slechts dank verschuldigd
aan het rond zijn van de wereld
aan het vol zijn van een bron
en aan de kleuren van het lichaam

ons is de gulheid
van de moesson