Ik zat in 't gras en wist niet meer
waar het wel was, maar wat ik weet
is dat ze kwamen als een wolk,
luidruchtig als het spreeuwenvolk.
Daar in het gras wist ik niet meer
wat ik moest denken van de pracht
toen zij de zon verduisterden
met fladderend dat luidkeels zingen,
terwijl zijzelf ook luisterden
naar hooggestemde dingen,
wat mij de vogels nader bracht.
Alsof ik voor het eerst verstond
de melodie, alsook de dirigent
die duizend spreeuwen in het rond
mooi tegelijk bewegen doet.
Zo oorverdovend en ook elokwent
als het gekwetter was in overvloed,
zo diep de stilte die ineens er was.
Een boom van zwarte takken zwaar,
als een hotel dat volgeboekt er stond
met spreeuwen donzig naast elkaar.
Verbaasd was ik, daar in het gras.
Reacties
Een reactie posten