Spreeuwen 2

Nog toegevoegd een kort verhaal

over de spreeuwen die ik zag,

tenminste als ik het goed vertaal

toen ik er laatst te luisteren lag.

Want neergestreken in de boom

was er voordat de stilte viel

iets hoorbaars dat me zeer beviel,

een zacht geprevel, nagepraat,

nog woorden na een verre vlucht

voordat de dag voorgoed vergaat.

Over wolken en de blauwe lucht,

het hogedrukgebied misschien,

de warme stijglucht, de thermiek,

de wereld vanaf zo hoog gezien

onder de ruis van hun gewiek.

Maar het gesprek zal zijn gegaan

over iets dat wij vergeten,

waar zij met een brein zo klein

bij stilstaan bij het eten.

't Heeft iets met de zon van doen,

denk ik, die ginder ondergaat

en 't vogelhart zozeer bekoort

dat ze gekleed in goudbrokaat

het noemen met hun laatste woord.