Er is een mens die ik heb ontmoet,heel even maar, hooguit een groetdie wuivend over verten zwaait,en daarna nooit meer heb geziengelijk de wind die verder waait,die nooit mee keerde, toen nadien,en hoorbaar bleef als evergreen.Zo'n liedje dat je zachtjes fluitwanneer niets anders je bekoortdan iets van schoonheid dat je hoortuit vroegertijd waarop je stuit.Een groet die je nog steeds iets doet,een mens, heel eventjes gezienmaar o helaas, nooit echt ontmoet,werd ooit in mij zo'n evergreen.Een lied vol heimwee en verlangennaar alles wat eens kwam nabij,dat niet zou worden tot gezangen,maar wilde blijven aan m'n zij.
Reacties
Een reactie posten