de - langgeleden - muis

Er loopt een muis stil door het huis,

ik hoor ze gaan en zie ze staan

in de keuken bij 't fornuis.

Zacht druppelt water uit de kraan.

Het zegt me veel, dit tafereel,

het ongerepte van de nacht,

een muis die met haar zachte vacht

een deken legt van grijs fluweel.

Geschrokken ziet zij heel ontdaan

mij schuifelen op zoek naar kaas

- en altijd weer baas boven baas,

zo'n mens die vroeg is opgestaan.

Maar wat zij niet kan zien of weten

is dat ik het altijd goed bedoel

omdat ik veel voor muizen voel,

hoe teer en smakelijk ze eten.

Met opzet strooi ik korstjes rond,

omdat ik ook wel eens vermoed

dat ergens vanuit een hoog verbond

iemand voor mij hetzelfde doet.