Zijn het de woorden die me helpen
een houvast te vinden in 't heelal,
die me daaglijks overstelpen
alsof ik het ooit begrijpen zal?
Kan ik zonder woorden kijken,
gewoon naar mensen die ik zie,
zonder naam, die niet meer lijken
op wie ze waren, die of die?
En kan ik soms mezelf vergeten,
zonder woorden wie 'k wel ben,
even maar, zonder te weten
dat ik zelfs mezelf niet ken?
Laatst liep ik me af te vragen
of zoiets wel mogelijk is,
of het redelijk valt te dragen,
een leven met zo'n groot gemis.
Maar in de regen kwam ik 't tegen
toen ik stapte in een plas,
en gespiegeld zag bewegen
iemand aan zichzelf ontstegen,
die weer zonder woorden was.
een houvast te vinden in 't heelal,
die me daaglijks overstelpen
alsof ik het ooit begrijpen zal?
Kan ik zonder woorden kijken,
gewoon naar mensen die ik zie,
zonder naam, die niet meer lijken
op wie ze waren, die of die?
En kan ik soms mezelf vergeten,
zonder woorden wie 'k wel ben,
even maar, zonder te weten
dat ik zelfs mezelf niet ken?
Laatst liep ik me af te vragen
of zoiets wel mogelijk is,
of het redelijk valt te dragen,
een leven met zo'n groot gemis.
Maar in de regen kwam ik 't tegen
toen ik stapte in een plas,
en gespiegeld zag bewegen
iemand aan zichzelf ontstegen,
die weer zonder woorden was.
Soms denk ik: als ik de juiste woorden had...
BeantwoordenVerwijderenSoms zijn ze gewoon niet te vinden...
Maar, het gevoel blijft en soms raakt het de juiste snaar...
Mooi gedicht.
Blijf gezond!
die woorden, hilly, in deze tijd, misschien al wat ons nog rest, als schrijverke..., mijn gezondheidsgroet!
BeantwoordenVerwijderenMooi Herman want woordenloos zijn we nergens
BeantwoordenVerwijderenjuist, Leonard, we zullen doorgaan...met woordekens...
BeantwoordenVerwijderenvaak moet je jezelf ontstijgen om de ware woorden, je ware ik
BeantwoordenVerwijderente zien en voelen en dat heeft geen woorden nodig
Prachtig gedicht!
Chère K., les mots sont pour moi la seule musique..., dank voor je waarderingen!
BeantwoordenVerwijderen