Winterslaap

Terwijl 'k alvast wat buiten loop
ben ik vandaag, een dag als deze,
op zoek naar overwinterd leven
en ieder jaar ben ik verbaasd
hoe kleine diertjes in de aarde
aan kou en regen zijn ontkomen.

Voorbijgaand aan mijn verste dromen
dribbelen ze in de morgenstond
in alle nietigheid weer rond,
in de schaduw van wat kale bomen.

Wat pissebedjes, daar heb ik 't over,
torretjes van onbekend komaf,
maar toch geschapen in de volle tover
die de Schepper aan zijn dierkens gaf.

Onwetend van elk weerbericht
over dooi en kou - het kan verkeren -
kijk ik bewonderend ze aan
met jaloezie al op 't gezicht.

Nooit zover ik weet in m'n bestaan,
met niets dan vochtig kille aarde,
ben ik zo tevreden opgestaan.