De botten zijn nog niet gereed,
de winter kiemt nog sterk en hecht,
als reeds de zon op 't kamerkleed
een vierkant mager zonlicht legt.
Ik stop met tijpen en zin en tuur
hoe zich dat vierkant traag verplaatst,
dan stilaan nadert tot de muur,
dan zacht omhoog klimt en op 't laatst
gaat gloeien op 't klavier. Het dooft,
en donker wordt de kamer weer.
Een zacht geluk brandt in mijn hoofd.
Ik droom verder maar schrijf niet meer.
Stilleven met dichter
BeantwoordenVerwijderenons leven is nu stil, waarde vriend. maar de zon belicht en verlicht ons een beetje...
BeantwoordenVerwijderenDat licht kan zo mooi zijn.
BeantwoordenVerwijderenVooral in deze tijd!
Stil gelezen.
en, echt, hilly, dit was een gedichtje live geschreven deze morgen toen ik mijn living bekeek en direct gepost. nog nooit gebeurd! zo snel klaar! dank voor je stil meebeleven.
BeantwoordenVerwijderen