Cato

Na jaren nog vraag ik me af
hoe eens mijn kat, Cato geheten,
was teruggekeerd van weggeweest;
hoe zij de wijde wereld ingelopen
mij uit deed kijken en deed hopen
op wat je soms in kranten leest:

dat wonderbaarlijk weer is thuisgekomen,
soms na dagen, maanden, jaren,
de kat des huizes via Rome
over de Alpen en de Brennerpas.

Alsof het de Vierdaagse was
en zij ver boven mijn verstand
weer binnenliep vanuit het buitenland
met een geheim om te bewaren.

Haar grote kijkers konden schijnen
als groene lichten in de nacht,
verwonderd deed het me verdwijnen
in wat haar terugkeer had gebracht.

Nog bij de dierenarts geweest
om toch iets nader na te vragen
over mijn kat als uitgangsbeest
die zich zo ver heeft durven wagen.

In Google heb ik nagezocht
de bergen, heuvels en de dalen,
paden waarop zij zonder verdwalen
de weg naar huis weer vinden mocht.

Je vraagt je af: is het TomTom,
diep ingedaald in 't kattenbrein
dat roept: kom alstublieft weerom:
het wonder dat de kat doet zijn!

En dan bij huis en haard weer thuis
zat zij weer donzig in haar haar
met pootjes rustig bij mekaar
en dacht gelukkig aan een muis.