Zeepbel

O konden we maar blijven
in het land van het verbazen,
waar kinderen bellen blazen
en gelukkig staan te kijken
hoe ze in weerkaatste kleuren
heen en weer een eindje zweven,
wiegend op een zuchtje wind
en vliesdun op een wereld lijken
die, nooit uit 't paradijs verdreven,
blijft waar het begin begint.

O konden we ons verbazen
met het zeepsop in de hand
hoe al na één keer blazen
een wonder aan zijn reis begint
van 't zeepvlies naar een land
dat zich in de wind bevindt
en reikt tot boven het verstand.

O konden we ons verbazen,
als kinderen die bellen blazen
- en niet begrijpen dat
onze zeepbel is uiteengespat.