Grijs op grijs

Nog hangt iets van de zomer rond
op deze dagen van september
en vind ik rood in de avondstond.

Maar straks dan breken luchten aan
met grijs op grijs de wolken
die mij gehaast naar huis doen gaan
door buien heen vol tegenwind.

En als de herfst dan goed begint,
dan schuil ik in mijn regenjas
en denk dat komt me goed van pas,
want diep in mij leeft nog een kind.

Het kind dat niet van herfst afweet,
niet naar de zomer ommeziet
en als het regent dat het giet
het grijs op grijs ook nog vergeet

en vol verbazing staat te kijken
hoe druppels vallen in een plas,
hoe herfst ooit eens begonnen was
en op een wondertje wil lijken.