Micro-lofdicht

Hoe vaker ik door de microscoop
zoals eens een Van Leeuwenhoek
een kleine wereld binnenloop,
hoe stiller ik vanbinnen word -
want waar 'k ook kijk of zoek
krijg ik een wonder op mijn bord.

Reeds bij een doodgewone mug
die  'k in het donker zo vervloek
ben ik voorgoed verkocht,
dan ligt het monster dat ik zoek
en dat mij in de nacht al zocht
zo heel aandoenlijk op zijn rug
- en lacht zijn leuke muggesnuit
mij toe en niet meer uit.

Ook watervlooien doen het goed
en maken mij nog meer devoot
met pootjes honderd keer vergroot.
Dan kijk ik vol verbazing uit
hoe een muurbloempje het doet
bij het schatten van haar kansen
om eens met hem, als vlooienbruid
onder de microscoop te dansen.

En soms verschijnt er in het zicht
een wezen mij nog onbekend,
dat stil in het doorvallend licht
zich afvraagt of het wordt herkend
door iemand die het kleine eert,
en daarbij van zijn stoel opveert.