Zij staat te dromen bij haar fiets
met beide handen aan het stuur,
een weggetje buiten, verder niets,
een vergezicht waarin ik tuur.
Terwijl ik naar haar heupen kijk
vraag ik me af wanneer het was
dat deze foto werd genomen
- en ook of ik soms op haar lijk
omdat zij toch mijn moeder was
waaruit 'k ben voortgekomen.
Haar ziekte, heengaan als verwacht
heeft diep in mij iets aangeraakt
waarvan ik nimmer had gedacht
dat het zo'n mooie foto maakt:
een zomerdag, zo naast haar fiets
een vrouw die stil is blijven staan
- hier op de kast en vooraan,
die naar me kijkt en lacht, zoiets.
met beide handen aan het stuur,
een weggetje buiten, verder niets,
een vergezicht waarin ik tuur.
Terwijl ik naar haar heupen kijk
vraag ik me af wanneer het was
dat deze foto werd genomen
- en ook of ik soms op haar lijk
omdat zij toch mijn moeder was
waaruit 'k ben voortgekomen.
Haar ziekte, heengaan als verwacht
heeft diep in mij iets aangeraakt
waarvan ik nimmer had gedacht
dat het zo'n mooie foto maakt:
een zomerdag, zo naast haar fiets
een vrouw die stil is blijven staan
- hier op de kast en vooraan,
die naar me kijkt en lacht, zoiets.
Wat is een foto dan mooi, een herinnering voor het leven.
BeantwoordenVerwijderenMooie verwoording!
hij wordt regelmatig afgestoft, hilly...
BeantwoordenVerwijderenal wat dierbaar is, is mooi...meer dan mooi...net zoals je gedicht
BeantwoordenVerwijderenZoals ieders moeder …..
BeantwoordenVerwijderenWas mijn moeder de beste moeder !!!
Beste onbekende, zo waar is het... En dat betekent dat er zoveel beste moeders zijn, is dat niet fijn?
BeantwoordenVerwijderenMijn waarde K., ze zijn met woorden te beschrijven, zoals jij het steeds weer doet, die moederkes toch. Dank voor je talenten dewelke ze heel speciaal eren.
BeantwoordenVerwijderen