Matineus

Wanneer ik zomaar lig te kijken
naar het pril begin van deze dag,
zie ik de schemer langzaam wijken
bij mijn eerste oogopslag.

Iets moois glijdt langs de muren,
jong licht stoeit met de dageraad
en houdt zijn ongeschonden uren
voorzichtig voor de dag paraat.

In 't schemerland van dit ontwaken
vraag ik mezelf vaak dingen af
die kant noch wal schijnen te raken:
of leven een zegen is of straf.

Of het heelal een einde heeft,
waarom toch iedereen, niet mis,
't normaal vindt dat hij op de wereld is
- en een schildpad zo lang leeft.

Laatst dacht ik ook nog even
of het iets uitmaakt om te leven.
Het lijkt op slapen en op waken,
hetzelfde softijs met twee smaken.

Totdat ik het gordijn al openschuif,
en slaapdronken nog aan het kozijn
mijn vragen laat voor wat ze zijn.
De dag begint - en zie, ik wuif!