Stille avondlucht

Sinds mijn geboortetijd
werd ik langzaam ingewijd
in de dingen om me heen,
wolken, water, steen.

De wereld is me als een home
met uitzicht op een hoge boom,
waar wind danst in de tuin
rond stam en blad en kruin.

De dagen en de nacht
staan beurtelings op wacht,
wegwijzers geven het me aan
waar 't zwerk is, zon en maan.

Het werd me danig uitgelegd
hoe alles in elkander steekt;
ik heb het altijd nagezegd
en 't ook nog zelf gepreekt.

Maar ben ik soms alleen
in stille avondlucht,
dan ben ik helemaal vergeten
dat ik ooit iets dacht te weten,

dan loop ik pasgeboren rond
en ben ik blij als eens voorheen,
verbaasd bij alles wat ik vond,
zoals wolken, water, steen.