Herfst

Vandaag toch al de najaarswind
met regenvlagen voor me uit.
November al, het licht begint
te minderen op de ruit.

De klok zojuist een uur terug.
De dagen korten zienderoog
en mensen met gebogen rug
gaan met hun kraag omhoog.

De eerst sjaal komt uit de kast;
handschoenen per paar
op de trumeau of het dressoir.
Het eerste hoestje zit al vast.

De wereld krimpt. Het leven thuis
tot ganzenbord teruggebracht,
hoort stormen om het huis.
Het voelt geborgen als gedacht.

De aarde, in zijn zonnebaan,
danst als een roodbruin feest
en laat ons stil verbijsterd staan,
met dromen nog het meest.

Maar toch, zoals dat vaker gaat,
met weemoed er doorheen,
want voor elkeen die tijd verstaat
heeft ieder jaar van herfst er één.