terug
















Gelukkig maar, de wolken zijn terug,
dat eeuwig blauw begon me te vervelen,
altijd maar zon, geen zuchtje wind,
een snoepje leek het voor een kind.

Geef mij maar leuk een wolkenlucht,
zo onbetrouwbaar als 't maar kan,
een windvlaag nu, een hoosbui dan,
in regenjas weer op de vlucht.

In een portiek weer heerlijk schuilen

bij de muziek van al die regen,
laat het vandaag maar danig druilen
langs Vlaandrens grijsgetinte wegen

- met iets om weer naar uit te kijken,

een oud vertrouwd bekend gezeur,
over de wolken die weer moeten wijken,
bij de bakker, slager, de coiffeur.

Reacties

  1. Reken maar dat er weer gezeurd wordt...
    Ik geniet ook weer van die wolken en weer een jas aan. Tegen de wind opboksen.

    Graag gelezen jouw gedicht.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. maar we mogen ook niet overdrijven, hilly. naar de zon hunkeren is 'warmer'.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten