zeilen op de wind

Eens voer ik dan het zeegat uit,

uit ongeduld nog zonder wind,
toen jammerde mijn wankele schuit:
bezint eer gij begint.

Bij elke reis zo ver van huis,
hoe weet een mens als hij niet vindt
een volle bries om met de wind
terug te keren naar zijn thuis?

En blijft de wind voor altijd uit
en gaan de jaren dan voorbij
met enkel nog wat scheepsbeschuit
bij 't wachten op een beter tij,

zend mij dan Booser's straffe wind,
een storm nabij, een ferme vlaag
die hij me schenkt als goeie vriend
om weg te zeilen nog vandaag.