Als ik dan naar de televisie kijk,
met ogen droef en in de rouw,
met iedereen zo druk in touw
al wadend door een dodenrijk,
dan vraag ik me in stilte af
hoe vinden we die ene vrouw
waar iedereen als ik van hou,
die hulp aan de gewonden gaf?
Die rondliep diep tot in de nacht
en met haar lamp omhooggeheven
balanceerde tussen dood en leven
en alles voelde wat zij dacht.
Misschien is zij nu onderweg
naar de kliniek in deez' of gene stad
waar iedereen zo lang al bad
om hulp in plaats van overleg.
* aan alle zorgverstrekkers en helpers
Een hart onder de riem.
BeantwoordenVerwijderenMooi gedicht.
Blijf gezond.
we blijven hopen, hilly...
BeantwoordenVerwijderenHerman laat The Lady with the lamp op ons schijnen
BeantwoordenVerwijderenen ze heeft haar werk, waarde vriend..., hopelijk blijft ze verdergaan...
BeantwoordenVerwijderen