Nacht

Als ik alleen ben in de nacht
en alle mensen ben vergeten
die alles van de wereld weten,
dan zit ik in mijn sterrenwacht

en denk aan 't eindeloos heelal
waarin ik als een muis zo klein
een korte tijd present mag zijn.
Meer weet ik niet, en dat is al.

Dan willen vragen bovenkomen
over het waarom van het bestaan,
hoe ver, tot waar de sterren gaan
die twinkelend ons omzomen.

Onder de glans van 't firmament
tijdens die stille, nocturnale uren,
blijft een mens naar boven turen
naar een enigma dat niet went.

Hoe lang niet zitten we te wachten
of 't uitspansel soms antwoord geeft,
waarom, waartoe een mens hier leeft
met al z'n vragende gedachten?

Bij de dageraad naar bed gegaan,
dacht ik nog over 't raadsel na
- waarom ik 's nachts zo buiten sta,
zo heel alleen maar toch voldaan

met diep in mij nog steeds de hoop
eens door een lens te mogen zien
een groet als teken, iets vandien,
de knipoog van een sterrenhoop.