Gehangen aan de wand
ontvouwt het wonder zich vanzelf
en sta ik op een gouden strand
en stamel: zie nu zelf
hoe mensen hier op paarden gaan,
zo vrolijk als een carrousel,
hoe paarden tussen mensen staan
als in een hemels spel.
Gevlucht om er terug te vinden
waar mens en dier en oceaan
elkander nog beminden,
heeft hij er op een dag gestaan
en zich naar 't strand begeven
om ziek, verlaten en berooid
op 't laatst nog in zijn leven,
dat al wat in hem was voltooid
aan schoonheid door te geven
en man en paard te noemen
op 't Polynesisch gouden strand
om ons weer aan te reiken
wat ook in ons, eens daar beland,
doet zijn als zijns gelijke.
De mens heeft altijd al wat gehad met paarden.
BeantwoordenVerwijderenJij waant je even in het schilderij en legt dat met woorden vast.
Heel mooi samenspel met de schilder.
die oude meesters, hilly, ze blijven in ons leven...
BeantwoordenVerwijdereneens daar beland, is het beminnen van mens en dier en oceaan kinderspel...
BeantwoordenVerwijderenPrachtig hoe je dat weer neerzet!
had er graag eens naar toe gereisd, K., om door zijn ogen mee te kunnen genieten... dank voor je waarderen!
BeantwoordenVerwijderen