Eens moest ik het bewijzen dat,
wanneer ik een rechthoekige driehoek was,
de lengte van de hypotenusa in 't kwadraat
gelijk aan de kwadraten was
van de lengte van de rechthoekszijden...
het deed me diep, onnoemlijk lijden
op dat bankje in de klas.
Hier ging de wereld boven mijn verstand
met a kwadraat plus b kwadraat is c kwadraat,
en keerde 'k weer naar dromenland
waar geluk boven 't bewijs uitgaat,
terwijl zij rechts van al mijn rechthoekszijden
de mooiste van de wereld was, zo in de klas,
met op het bord Pythagoras
die - slechts - verliefd op een driehoek was.
wanneer ik een rechthoekige driehoek was,
de lengte van de hypotenusa in 't kwadraat
gelijk aan de kwadraten was
van de lengte van de rechthoekszijden...
het deed me diep, onnoemlijk lijden
op dat bankje in de klas.
Hier ging de wereld boven mijn verstand
met a kwadraat plus b kwadraat is c kwadraat,
en keerde 'k weer naar dromenland
waar geluk boven 't bewijs uitgaat,
terwijl zij rechts van al mijn rechthoekszijden
de mooiste van de wereld was, zo in de klas,
met op het bord Pythagoras
die - slechts - verliefd op een driehoek was.
Een filosofisch gedicht :-)
BeantwoordenVerwijderenben als dromer geboren, hilly, en dat zal wel zo blijven zeker...;-)
BeantwoordenVerwijderenelke dag gebruik ik ze weer....die stellingen en het lijden....smile
BeantwoordenVerwijderenPrachtig supergedicht!
Zouden de meisjes ook geleden hebben, K. ? Misschien van mijn aandacht...😉
BeantwoordenVerwijderen