george harrison's zonneke
Zie hoe de zon jolijtig schijnt,
hoe blauw de lucht een dag me zendt
waaruit het grauw voorgoed verdwijnt
en 't voorjaar me verwent.
Zie hoe ik loop op mijn gemak,
in slobberbroek, een waaiend hemd,
't is al wat mij gelukkig stemt,
met beide handen in mijn zak.
't Is een moment waarop ik vraag,
terwijl ik zachtjes voor me uit
'here comes the sun' fluit,
wat toch het wonder is vandaag.
Het pril azuur van hemelblauw,
de zon die kwam na ochtenddauw
is al wat me te binnen schiet,
maar meer, meer hoeft ook niet.
Meer hoeft niet, enkel dat wat er is.
BeantwoordenVerwijderenHet is genoeg...
Prachtig gedicht.
en ze blijft voor jou schijnen, hilly!
BeantwoordenVerwijderen