Oud geluk

Eens heb ik een gedicht gevonden,
dat lang geleden werd geschreven
en altijd in me bleef bestaan.

Maar de woorden die er stonden
zijn door de tand des tijds vergaan,
de strofen zijn niet blijven staan
in de stormen van het leven.

Wat tussen de regels werd verteld
dat eens, langs onvoorziene wegen
ooit een verdwaald geluk zich meldt,
was een belofte tegen zoveel regen.

Zo komt het da'k op grijze dagen
naarstig op zoek ben naar 't gedicht,
dat achter al mijn levensvragen
de dageraad opnieuw verlicht

- en ik, bij gebrek aan beter weten,
het vers mijn eigen woorden geef
en ook bedenk hoe het zal heten,
en weer een oud geluk beleef.