Herfst

Verdorie als ik het niet zag,
een blad dat naar beneden viel,
dat roerloos dun en ook fragiel
bleef liggen toen het eenmaal lag.

Aandoenlijk, roerloos en zo iel
in deze herfst, op deze dag,
een blad dat onbeweeglijk lag
en vóór me naar beneden viel.

Verdorie als ik het niet zag
dat het bereid was te vergaan,
vaarwel te zeggen tot 't bestaan,
zo stil en roerloos als het lag.

Wat is een mens nog anders dan
een droom, een boom met lover
die op een dag niet anders kan
dan mijmeren erover,

hoe hij eens stil, alsook fragiel,
zichzelf er roerloos tussen vindt.
Een blad dat naar beneden viel,
verdreven door de najaarswind.