de ondraaglijke lichtheid van het bestaan

aan boeken kom ik vaak niet toe
en mocht ik er soms eentje kopen
dan zit ik wekenlang te hopen
da'k op een dag er vast toe kom.

het klinkt misschien een beetje dom:
de tijd is kort, het leven vliegt.
maar hiermee is nu opgebiecht
dat ik echt, echt niet tot lezen kom.

vaak blijft het bij de achterflap
en staart de titel me gelaten aan,
iets over de lichtheid van 't bestaan,
lees ik, dat ook ondragelijk moet zijn.

wat ik de auteur in stilte lap
is dat ik dromend weg kan zweven,
het boek een nieuwe inhoud geven
tot eigen glorie van 't bestaan.

vertellen doe ik wat er staat,
alsof ik het boek tóch heb gelezen:
hoe licht het leven wel kan wezen,
waarna het boek de kast in gaat.