(ach onopgelost geheim),
straks glijdt de nacht weer uit
op een ongeschreven rijm
de cijfers van mijn klok
rennen naar een nieuwe kaap,
en ik draai nog steeds vergeefs
de woordenmolen van de slaap
de lucht gonsde van gewemel,
plasma onder een microscoop.
o magnetisme der sterren,
'k voel me minder serum, meer microob.
dan ben je in ieder geval toch een goedaardig microobje....dus ga en vermenigvuldig u :-)
BeantwoordenVerwijderenweer super gedicht!
ik ga en vermenigdubbel me nu, des nachts!
BeantwoordenVerwijderenachter de horizon zullen woorden zweven
BeantwoordenVerwijderenmisschien, misschien komen ze tot leven
ik schrijf het geheim naar de sterrenlucht
dicht, dicht mijn tijd met een zucht.
een nachtelijk beleven en zien wat komt...
laat mijn nachten dan voor jou zijn hilly!
BeantwoordenVerwijderen