op de kust draaien de
zeilen hun rondes, uur-
werk van de wind, de
kleine als seconden-
wijzers tussen de grote
in. windwijzers van het
helm, zij tekenen hun
bevinden in het zand,
een groots halfrond van de
lijnen, waar niets dan de
grafiek van dit ervaren
zijn neerslag vindt. de zee,
een rest van bunkers,
water waakt. twee stemmen
dansen samen op het strand
met blikken die doen rijzen
en dalen, en dalen
en rijzen. ik schrijf
op wat er door me gaat,
verhalen hand in hand.
twee stemmen op het strand en weer die zee, meer muze moet er niet zijn....groots!
BeantwoordenVerwijderensoms hebben de muzen hun excuzen (louis verbeeck), en ja, k.,de zee geeft toch steeds die tikkel extra hé...
BeantwoordenVerwijderenruisende liefde
BeantwoordenVerwijderende wind wijst de weg
zeegolven dansen
zeilen klapperen
fijne lijnen
laten iets achter
een hand schrijft
Mooi gedicht.
evenzo je notities hier, hilly!
BeantwoordenVerwijderen